Po raz pierwszy ten typ zadań został opracowany przez dr Johna C. Ravena w 1938 roku.
Określenie matryce Ravena wzięło się od nazwiska autora i struktury matrycowej każdego zadania.
Matryce Ravena, to pytania wielokrotnego wyboru. Zadania są prezentowane w kształcie macierzy (matrycy) 3x3, (rzadziej 2x2 lub 4x4) z jednym brakującym elementem.
Aby poprawnie rozwiązać zadanie należy odgadnąć logiczną zasadę, która dotyczy danej matrycy i wskazać brakujący element spośród wskazanych wariantów odpowiedzi.
Dr John C. Raven użył tego typu zadań do konstrukcji testu Ravena.
Użycie matryc Ravena minimalizuje różnice kulturowe i językowe testowanych dlatego często są stosowane w testach inteligencji.
Test Ravena (inne określenia test matryc Ravena, test matryc progresywnych) jest często stosowany w rekrutacjach pracowników lub w badaniach przydatności do określonych zawodów np. do policji, banków, ale również w badaniach kierowców wózków widłowych.
Test Ravena służy do pomiaru poziomu inteligencji ogólnej. Wynikiem Testu Ravena jest informacja o wartości tzw. czynnika g – ogólnego czynnika inteligencji. Czynnik g utożsamiany jest z inteligencją wrodzoną, potencjałem intelektualnym, zdolnością logicznego myślenia, nie zaś z inteligencją wyuczoną.
Spotyka się różne warianty testów Ravena. Standardowa wersja składa się z 60 zadań - pięć serii A, B, C, D, E po 12 zadań każda. W każdej serii zadania mają wzrastający poziom trudności. Występują również warianty testów Ravena, np. dla dzieci lub dla osób ponadprzeciętnie inteligentnych. Niestandardowe testy Ravena zwykle składają się z mniejszej, łącznej ilości pytań (matryc).
Przykład Matrycy Ravena o wymiarze 2x2, wersja czarno-biała.
Przykład Matrycy Ravena o wymiarze 3x3, wersja kolorowa.
Matryca pochodzi z testu inteligencji opracowanego przez profesora Jacka Leluka.